ادامه پست قبلی .
"یدی" به زبان آذری یعنی هفت و "بولیح" همان آذری شده بلوک هست. پس یدی بولیح یعنی هفت بلوک / هفت تکه / هفت قسمت جدا شده .
در انتهای منطقه قوتور سویی و پایین آبگرم ، راهی خاکی وجود دارد که در دامنه سبلان که از میان اوباهای عشایر می گذرد تا شهر سردابه اردبیل که خود پر از آبگرمهای متعدد است . این راه خاکی از میان طبیعت بکر و زیبا با مناظر چشم انداز بی نظیر می گذرد. سکوت بعلاوه صدای گاه گاه پرندگان ، چشمه ها و برکه ها، دره ها و تپه های سر سبز و گله های مشغول چرا و اوبه ها و چادرهای عشایر ، هوای لطیف و خنک و پاک و گاهی هم مه آلود و سرد که در وسط مردادماه یاد زمستان سر می افتی .
اینها زیبائیهای طبیعی طبیعت سبلان است . سبلانی که در گوشه گوشه اش برکت موج می زند و پر است از آبگرمهای بکر و چشمه های گوارا.
مسیر که به انتهایش نزدیک می شود متاسفانه راه را آسفالت کرده اند و خط زشت سیاهی روی زیباییها کشیده اند که فقط موجبات زشتی طبیعت خواهد شد تا راحتی جابجایی عشایر!
به آسفالت که رسیدیم جاده خاکی دیگری در کنار تنها "بنه"(شبه روستا که عشایر در آن ساکن هستند) مسیر راه خاکی را می بینیم و پس از پرس و جو در می یابیم که این مسیر نیز به سردابه ختم می شود وفقط از کنار یک دکل آنتن می شود به منطقه ای رفت بنام "یدی بولیح"(هفت بلوک) که هفت دهنه برکه آبگرم بکر و طبیعی دارد. کور از خدا چی می خواد مگه!
مسیر بسیار بکرتر از مسیر اصلی و زیباتر و پر برکت تر است. در گوشه گوشه مسیر گله های عشایر و اوبا هایشان چشم را می نوازد. از کنار دکل هم به سمت راست می پیچیم و اندکی بعد مسیر تمام می شود در دره ای که آب برکه های هفت گانه رودخانه ای را هم تشکیل داده اند . رودخانه ای از آبگرم.
آبگرم های یدی بلوک!
وصف نتوان کرد بکری و زیبایی و لذت آبتنی در این آبگرم ها را . بخصوص در این ایام کرونایی !
. ادامه دارد.
درباره این سایت