سالهای سال وقتی از گردنه حیران می گذشتم با دیدن تابلوی "آبگرم علی داشی" در ورودی روستای گیله ده ، رفتن به این آبگرم به سرم می زد تا اینکه عکسی از این آبگرم را در فضای مجازی دیدم که مردی در هوای برفی داخل آن بود. دیدن این عکس کافی بود تا عزم جزم کنم برای دیدنش.
تنها سه روز بعد از یک بارش سنگین برف و در حالیکه برنامه ریزی کرده بودیم تا برای کوهنوردی به قله امامزاده قاسم (بالاتر از امامزاده لهاش) جاده هراز برویم و رفقای ناهمراه جا زدند، بهمراه دوست عزیزم مهدی شاهی تصمیم گرفتیم صعود جنگلی دیگری ترتیب بدهیم به آبشار لاتون در لوندویل آستارا. این چنین شد که مسیر از شرق به غرب تغییر یافت و درست قبل از سفر هم هوس آبگرم هدف نهایی را از آبشار لاتون به آبگرم مشه سوئی(بقول اردبیلی ها) یا آبگرم علی داشی(بقول اهالی آستارا) تغییر دادیم.
تعداد سه مسیر برای دسترسی به آبگرم وجود دارد که مسیر معمول و متداولش از روستای "گیله ده" در کنار گردنه حیران هست که حدود دو ساعت پیاده روی در جنگل سبز و زیبا لازم دارد. مسیر نزدیکترش از روستای "چملر" هست که پس از خروج از جاده اصلی(گردنه حیران) در جاده ای آسفالته و بسیار زیبا در ستیغ کوه و پس از گذر از روستاهای "سیج" و "دگیرمان کشی" و رسیدن به روستای "چملر" و پارک ماشین و تهیه مایحتاج از سوپری(بقالی) روستا پیاده روی را شروع و پس از فرود به دره ای که رودخانه تقریبا پر آبی دارد با مسافتی حدود 4 کیلومتر و کمتر از یکساعت از محل پاکوب می توان به آبگرم رسید.
مسیر سوم از سمت جنگل فندقلو و گذر از روستاهای "آبی بیگلو" و "نیارق" و پیاده روی حدود یکی - دو ساعت هست که بنظرم مسیر کمی غیر معمولی باشد.
بهرحال ما مسیر دوم را انتخاب کردیم و ساعت دو نیمه شب به روستای دگیرمان کشی رسیدیم. شب را داخل ماشین خوابیدیم تا بلکه بقیه مسیر را از زیبایی های جنگل و کوهستان لذت ببریم. صبح علی الطلوع راه افتادیم و تا سپیده سر بزند در روستای چملر ماشین را پارک کردیم و سرخوش و خوشحال از اینکه در خلوتی آبگرم تنی به آب خواهیم زد راه افتادیم. خوشحالی ما طولی نکشید. پایین دره و کنار چشمه آب گوارایی گروههای کوهنوردی اطراق کرده بودند (گروهی هم از شب قبل کمپ زده بودند) و البته قصد صعود به یکی از قلل منطقه را داشتند. راه آبگرم را از ایشان پرسیدیم ( روی رودخانه دو پل احداث شده یکی پی آهنی که نزدیک چشمه است و پل بتنی کمی بالاتر که باید از مسیر پاکوب به پل بتنی برسید و پس از گذر از آن مسیر پاکوب را آنقدر ادامه می دهید تا به آبگرم برسید. نشان رسیدن به آبگرم وجود چند آلونک هست که البته مربوط به شخصی است که آنجا چایی و صبحانه (نیمرو و املت و .) برای مسافران مهیا می کند و بسیار هم حرفه ای در تهیه املت و نیمرو ست!
مسیر بسیار زیبا و هوا بسیار عالی بود و باد "گرموج" که در منطقه می وزید همه برفهای سه روز پیش را آب کرده بود. ولی با همه این احوال سحر خیز تر از ما آبگرم را قرق کرده بودند. چند نفری بودند که از ما هم استقبال کردند.
بخاطر سرما و باد شدیدی که می وزید از ساعت هشت صبح تا یازده جرات بیرون آمدن از آب را نداشتیم و بمحض تابیدن خورشید به وسط دره و رودخانه هوا کمی لطیف شد و ما نیز به سرعت خودمان را خشک کردیم و پس از صرف املت در قهوه خانه کنار آبگرم راه برگشت را پیش گرفتیم.
و اما آبگرم:
درست کنار رودخانه و از لای صخره هایی که بالاترش درخت تنومندی هم سبز شده آب ولرم کم بویی بیرون می زند و اهالی در خروجی آن با سیمان و سنگ استخری احداث کرده اند که آبتنی در آن بسیار لطیف و آرامبخش است که گفته می شود برای دیسک کمر و تنگی کانال نخاعی مفید است.
گذشته از آبگرم که البته قسمتمان نشد که در هوای برفی در آن آبتنی کنیم ، منطقه جنگلی بسیار زیبای آن ، آنهم در فصل زمستان، انسان را مسحور می کند. حال تصور کن در فصل زیبایی ها و پادشاه فصلها یا در فصل رویش چه زیبایی خاصی دارد. هوایش ، هوای پاک پاکش انسان را وسوسه می کند که در منطقه چند روزی اطراق کند و آرامش از دست رفته زندگی را باز یابد بخصوص که موبایل آنتن نمی دهد!
شاید قسمت شد بار دیگر در فصل بهار و ماه اردیبهشت یا فصل پاییز هم سری به این منطقه زدم به شرط حیات البته که حتما حداقل شبی در دامان کوه جنگل سپری خواهم کرد.
و اما عکسها : طبق معمول مشکل آپلود عکس دارم و برای دیدن عکس و فیلم منطقه به اینستاگرام من مراجعه فرمایید: masqala@
درباره این سایت