دور سر سبلان بگردم!

بنام خدا

باز هم هوس کردم که در این اوضاع کرونایی دور سر سبلان بچرخم . نصف شب حدود ساعت 2 رسیدیم به شهر هریس . همه جا تعطیل بود و هدف از سفر ما چشمه "آوکوز داغی" بود که برای دفع سنگ کلیه بسیار معروف است. البته در ایران چشمه های زیادی معروفیت از بین بردن سنگ کلیه را دارند از جمله : چشمه قرمرض منطقه هزار جریب نکا ، چپقلی اراک و چشمه روستای صخره ای کندوان ولی این یکی چیز دیگری است.

بقدر کافی تابلوهای راهنمایی کمک حال بود جهت یافتن مسیر تا روستای هیق . در ورودی روستا نیز تابلویی مسیر را نشان می داد ولی جی پی اس خیر. چشمه معلوم بود ولی جاده نا مشخص . پس کمی که رفتیم به دوراهی رسیدیم و مسیر سمت را رفتیم که پس از نیم ساعت حرکت در مسیر متروکه (به امید اینکه به مسیر اصلی ملحق شود) به بن بست خوردیم و برگشتیم. در مسیر صحیح هم از کنار تعدادی اوبه عشار رد شدیم که همگی در چادرها خواب بودند. بالاخره کنار چشمه رسیدیم. تعدادی الاچیق به همت روستاهای اطراف شاید بنا شده و دستشویی ها تخریب شده است. پناهگاهی نیز در کنار چشمه بنا شده که البته به کار ما نمی آمد . برای چشمه نیز سبنک بنایی احداث شده که متاسفانه دیوار نویسها/یادگاری نویسها کلی رویش شرمندگی به یادگار گذاشته اند. 

بمحض پایین امدن از ماشین لرز وجودمان را فرا می گیرد و پوشیدن کاپشن هم دردی را دوا نمی کند. روز دوم مرداد تجربه سرمای زمستان بدون اغراق لذتبخش است ولی بسرعت به داخل خودرو پناه می بریم و ترجیخ می دهیم داخل چرتی بزنیم تا صبح شود.

صبح ناشتا مقداری آب می نوشم. انگار که آب درحال یخ زدن باشد. تگری تگری ! در حال طناب زدن هستم که اولین مهمانان چشمه از راه می رسند. آقای طلوعی که کلیه هایش سنگ ساز است و همیشه با خوردن کافی از آب چشمه ، سنگش را دفع می کند. آقای طلوعی پراید را بار می زند و حدود سیصد لیتر آب چشمه می برد شهر مهربان و یکماه یک فامیل از این آب می نوشند. نوش جان!

ما نیز صرفا خوردن آب را بی فایده می بینیم و پس از خوردن صبحانه راهی شهر می شویم و پس از خرید چند دبه آب بر می گردیم . یکساعت رفت و برگشتمان زمان می برد.دبه ها را دپر کرده و به سمت مشکین شهر راه می افتیم و می رویم منطقه قینرجه. 

چشمه آبگرم قینرجه بسیار داغ است و حدود 86 درجه سانتیگراد دما دارد و دومین آبگرم جهان از نظر داغی است. از چشمه ها دیدن می کنیم ولی مجتمع ها بسته هستند . قینرجه اصلی ، قاینار قینرجه ، آخار باخار ( دو واحد وی آی پی خانوادگی دارد که شبی 800 هزار تومن اجاره می دهد ولی خیلی گران است و منصرف می شوم) و . همگی از ترس کرونا و بدستور استانداری تعطیل هستند ولی نگین دودو باز است اما کسی توی استخر نیست .پس علیرغم توصیه ها تنی به آب می زنیم. 

آّبگرم موئیل و شفا هم همینجا توی روستا هستند که بسته است. مجتمع آبدرمانی دیگری در کنار مسیر است که اقامتگاه خوبی هم دارد ولی از ترس کروئنا ترجیح می دهیم بدور از مردم جایی کمپ بزنیم و شبمانی بدور از شهر را تجربه کنیم . پس عصر خودمان را از شهر به لاهور و بعد هم دامنه سبلان و منطقه آبگرم قوتور سویی و شابیل می رسانیم . قوتور سویی سه سالی هست که در حال بازسازی است و هیچ کسی جز عسایر در آن اطراف نیست پس به سمت شابیل می رویم . 

منطقه شابیل غوغا است . تعداد زیادی اتوبوس و مینی بوس و میدی بوس کوهنوردان را از سرتاسر ایران آورده اند برای صعود به قله سبلان و تعداد زیادی هم با خودروهای شخصی آمده اند . این حجم کوهنورد که تعداد قابل ملاحظه ای هم باید در پناهگاه باشند قطعا خطرناک است و باعث شیوع بیشتر  کووید 19 می شود.

ما بدون توقف راهمان را ادامه می دهیم به سمت پناهگاه و در بین راه وارد دشت سرسبزی می شویم و بدور از هیاهو کمپ می زنیم و برای شبمانی خنک دیگری آماده می شویم.

ادامه دارد.